حدود 4000 دار زیلو بود و بشنیغان مرکز زیلوبافی میبد بود. 4000 استاد کار و به همین تعداد پنجه زن هم کنار دستشان کار می کردند. زن ها هم باید از نخ هایی که کار رنگرزی شان تمام شده بود و به کارگاه می آمد ماسوره تهیه می کردند. همه برای تولید زیلو در گذشته مشغول به کار بودند و کسی در خانه بیکار نبود.